محمد حسین بهرامیان
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   دنیا یی ها  1

 

 

 

 

 

 

دنیا شبیه توست مثل دلبری هات

چیزی شبیه رنگ رنگ روسری هات

 

مثل شکوه بادبادک بازی باد

وقتی که می رقصاندش بازیگری هات

 

چیزی شبیه دل به لبخند تو دادن

مثل گل تردید در نا باوری هات

 

افسوس اما شهر ارزان می فروشد

در پارکهای شوخ، شرم دختری هات

 

ای شهرزاد قصه های سالها پیش

افسانه ام کن با تب افسونگری هات

 

گم کرده ام آه ای هزار و یک درد

خورشید را قصه ی دیو و پری هات

 

شاهی؟ گدایی؟ مرشدی؟ پیری؟ چه هستی؟

دل بسته ام عمری است بر پیغمبری هات

 

امشب عمو زنجیر باف قصه ام را

آورده ام در حلقه ی پا منبری هات

 

نذر مرا با کاسه ای گندم ادا کن

تا پر بگیرم در حریم پاپری هات

 

امروز یادم کن که فردا دیگر از من

گردی نخواهد خاست با یادآوری هات

***

دنیا شبیه توست..... وقتی ماه باشی ،

حتی خدا دل می دهد بر دلبری هات

 

 

 

     دنیا یی ها  2

 

 

 

 

 

 

 

 

نگذار اینجا بوی خار و خس بگیرم

می خواهم از دنیا دلم را پس بگیرم

 

می خواهم امشب برگ برگ هستی ام را

از شاخه های این شب نارس بگیرم

 

من آمدم تا حجم اقیانوس را از

جغرافیای شانه ی اطلس بگیرم

 

کولی شدم تا مثل تقدیر نگاهت

آیینه را از هر کس و ناکس بگیرم

 

اما چه با من می کند چشمت که باید

هم  گفته، هم  نا گفته ام را پس بگیرم

 

کر نیستند این ناکسان اما چگونه

داد خود از این لشکر کرکس بگیرم

 

ای تلخ شیرین شوخ تند ای مرگ،بگذار

کام خود از آن خنده های گس بگیرم

 

ای با تنم از عطر کافور آشنا تر

نگذار اینجا بوی خار و خس بگیرم

 

دلتنگم از جنجال جنگی سرد اینجا

با زندگی می خواهم آتش بس بگیرم

 

***

در قاب عکسی کهنه مادر چشم در راه

تا ماه را طوقی از اطلس بگیرم

 

کو دستمال خیس اشک ای روح باران

تا گرد از آن چشمان دلواپس بگیرم

 

 

   نظرات شما

 

HOME    1    2    3    4    5    6    7    8    9    NEXT